Oprogramowanie doborowe jest tylko częścią systemu informatycznego firmy produkcyjnej z branży HVACR. Programy doboru korzystają z danych z innych podsystemów (np. ceny komponentów z systemu działu zaopatrzenia, dane klientów z systemu CRM), jednocześnie będąc źródłem informacji dla innych (np. BOM – lista materiałowa dla systemu zarządzania produkcją, BOM z ang. Bill of materials). W artykule zajmę się problemem zautomatyzowanego uzupełniania danych w programie doboru. Przedstawione w artykule zależności dotyczą zarówno oprogramowania doborowego automatyki HVACR, jak również programów doboru central klimatyzacyjnych.
Oprogramowanie doborowe – struktura
Niezależnie od tego, czy program doboru służy do projektowania układów automatyki, czy też do projektowania central klimatyzacyjnych, jego struktura jest podobna. Składają się na nią: interfejs użytkownika, baza reguł projektowych wraz z formułami obliczeniowymi i zewnętrznymi bibliotekami DLL oraz baza danych elementów składowych. Wykonanie dwóch pierwszych elementów leży zawsze po stronie programisty natomiast uzupełnieniem danych komponentów zajmują się zwykle pracownicy delegowani przez firmę produkcyjną HVACR.
Interfejs użytkownika, na podstawie informacji z bazy reguł blokuje lub udostępnia niektóre pola w zależności od opcji wybranych przez operatora (np. wybór typu centrali jako nawiewnej blokuje możliwość wpisania natężenia przepływu i ciśnienia dyspozycyjnego po stronie wywiewu bądź dobór centrali z odzyskiem ciepła). Z kolei informacje wpisane do bazy danych mogą posłużyć np. do ograniczania zakresów zmiennych wprowadzanych przez użytkownika. Tego typu podejście powoduje, że pracownik firmy produkcyjnej HVACR ma wpływ na wiele opcji programu bez konieczności angażowania programisty zmieniając tylko wpisy w bazie danych.
Automatyczna aktualizacja bazy danych oprogramowania doborowego
W przypadku projektów realizowanych przez nas, w bazie komponentów nierzadko znajdowało się ponad 10tys. pozycji o których informacje należało uzupełnić. Są to głównie dane dotyczące masy komponentów, ich ceny oraz gabarytów. Dane te znajdują się zwykle w dwóch oddzielnych bazach: ceny w bazie danych systemu informatycznego działu logistyki (zaopatrzenia) natomiast dane techniczne w bazach programów działu konstrukcyjnego. Aby zautomatyzować wymianę informacji o komponentach należy zadbać o ich jednoznaczną identyfikację w każdym z wymienionych systemów stosując np. zunifikowany sposób indeksowania. Dzięki właściwemu indeksowaniu możliwe jest pobieranie i aktualizacja danych w programie doborowym w sposób automatyczny. Do producenta urządzeń HVACR należy decyzja jak często należy wykonywać taką aktualizację – zwykle jest ona powodowana zmianami cen podzespołów lub zmianami konstrukcyjnymi central lub automatyki.
Zdalna aktualizacja baz oraz systemy B2B
W nowszych systemach stosujemy rozwiązania związane ze zdalnym dostępem do bazy danych. Oprogramowanie doborowe przy każdym projekcie łączy się z serwerem firmy sprawdzając status bazy komponentów. W przypadku stwierdzenia, że baza jest nieaktualna, następuje jej aktualizacja. W niektórych systemach uzupełnianie informacji o komponentach realizowane jest przez ich dostawców producenta central lub automatyki, którzy przesyłają je bezpośrednio ze swoich baz (tzw. systemy B2B, z ang. Business to Business). Takie rozwiązanie znacznie ułatwia pracę administratora systemu i przyśpiesza wymianę informacji.
Dużo bardziej złożonym problemem jest przesyłanie danych z oprogramowania doborowego do programów zarządzania firmą, ale tym zajmę się w jednym z kolejnych artykułów.
Współpraca z programem zarządzania produkcją
W programie doboru, oprócz danych dotyczących parametrów obrabianego powietrza dostępne są również informacje związane z budową centrali. Jak wyżej wspomniałem, możemy wygenerować BOM dla centrali oraz szereg rysunków. Mogą to być zarówno rysunki detali (także w formacie DXF, który może być wykorzystany do przygotowania programów dla obrabiarek numerycznych), jak też rysunki całej centrali klimatyzacyjnej oraz jej wizualizacja 3D.